Guðbjörg Björnsdóttir

Langt síðan síðast og margt og mikið gerst.  Ég er komin í skokkhóp sem kallast Sigurvegarar og yfirsigurvegari hópsins er hún Eva Margrét Einarsdóttir og hún er sko engill í mannsmynd.  Við erum  nokkrar konur héðan og þaðan af landinu sem skokkum saman(í anda) og skiptumst á t-pósti, vigtum okkur saman, skráum inn hlaupaárangurinn okkar á  www.hlaup.com og peppum hvor aðra upp.  Eva sendir okkur svo sína fantagóðu pistla annað slagið og vekur okkur til umhugsunar um það sem skiptir máli.  Æðislegur félagsskapur verð ég að segja

Ég fór soldið geist af stað og fann fyrir álagsmeiðslum en hægði á mér og hvíldi á milli og þá lagaðist þetta. Ég fer með hundana mína í göngur og skokka svo 2x í viku með skokkhóp Íslandsbanka og einn vinnufélagi minn er með mér og hugsanlega fleiri á leiðinni..þannig að þetta smitar út frá sér. Síðan skokka ég um helgar með hundana með mér.

Markmiðið er að taka þátt í kvennahlaupinu, miðnæturhlaupinu, Reykjavíkurmaraþoninu og fara 10 km þar ákveðin í því. Ég stefni líka á það að geta skokkað á hverjum degi án þess að finna fyrir álagsverkjum..og það fer að koma að því.

Sumarið mitt fer í skokk, göngur með hundana..já við ætlum að fara úr Hafnarfirðinum og yfir í Selvoginn gangandi.. hundar og menn.. núna mjög fljótlega.

Varðandi veikindin mín þá er þetta allt upp á við og andlitið er allt að réttast..tekur einhvern tíma í viðbót en góðir hlutir gerast hægt. Ég var líka ákveðin í því þegar þetta gerðist að vinna með þetta á jákvæðan og uppbyggjandi hátt og hef algerlega staðið við það. Í stað þess að loka mig inni þá byrjaði ég að skokka með aðstoð Evu Margrétar og kynntist fullt af frábærum konum sem eru að gera frábæra hluti fyrir sjálfan sig  og aðra.

Ég ætla að blogga vikuleg um skokkið, lífið og tilveruna..

Kv. Bubba.. skokkari og Sigurvegari 

OK..strengir í gær og í dag, tekið var tilit til þess og gengið af krafti í dag  Gerðum okkur klár snemma í morgun og örkuðum af stað ákveðna leið...sem mér hefur verið tjáð (af vönum skokkurum í ónefndum skokkhóp) að sé u.þ.b. 5 km.  Skrefamælirinn settur á strenginn og arkað af stað..reyndar alveg viss um að gengið hafi verið hraðar en skokkað var í gær en það er nú bara fínt. Þetta gekk nú bara stórslysalaust fyrir sig...félagarnir þurftu að gera nr. 2 fjórum sinnum og auðvitað eru alltaf nóg af pokum með í för. Svo þarf að kenna ferfætlingunum mínum að það eru ekki allir jafn hrifnir af hundum og það má ekki heilsa neinum nema viðkomandi bjóði þeim það..en það er svoldið erfitt að skilja að ÖLLUM finnast þeir ekki sætastir og bestir Nú svo þurftum við að æfa það að mæta öðrum hundum og læra það að það má ekki heilsa þeim heldur og þá geta hundar orðið ....grumpy Þannig að það er verið að æfa margt og mikið í einni ferð ef svo má segja og geri mér grein fyrir því að þetta tekur ALLT sinn tímaen góðir hlutir gerast hægt.

Mataræðið er svo annar kapítuli sem þarf að glíma við en það er í vinnslu og ég skrifa um það seinna

En það sem ég vildi líka koma að er það að skrefamælirinn minn sýndi bara 3 km á leið sem ég hef skokkað áður og var tjáð eins og áður sagði að væru 5 km þarf að ath. þetta betur... 

frá Bubbu skokkara